یه پروژه ای داشتم با یکی از دوستان که هفته ی گذشته گفت مشکوک به کرونا هستم من تست دادم نیا تا جواب تست مشخص بشه! امروز زنگ زد که میتونی بیای برای پروژه؟ گفتم جواب تستت اومد؟ گفت آره! کرونا مثبت! من اینجوری بودم که خب وات د فاک؟؟؟ گفتم نه من جایی که تو باشی نمیام! خندید گفت همه کارفرماهام میگن بیا ماسک بزن اوکیه و اینا! اتفاقن امروز رفتم سنگ هم خریدم! حالم خوبه دیگه فقط ناقلم! و من تمام مدت داشتم فکر میکردم که واقعن چرا انقدر همه چیز رو به شوخی و مسخره

اوایل اسفند فکر میکردم که کرونا مهمان نه ای که اگه رعایتش رو بکنیم کاسه کوزه اش رو جمع میکنه و میره. فکر میکردم میشینیم تو خونه و این مردم یه همبستگی جمعی میکنن و بیرون نمین تا تابستون بتونیم مثل قبل زندگی کنیم! چقدر ساده لوح بودم! این مردم هیجوقت اتفاق نظر نداشتند! الان دلتنگ تمام روزمرگی های زندگی قبل از کرونامم